Design4One

Projectleider Anne van Woezik vertelt:

Sinds een jaar ben ik bezig als docent-onderzoeker bij het Design4One project en in september ben ik begonnen met de eerste projecten. Design4One helpt problemen op te lossen die mensen met een (lichamelijke) beperking of chronische aandoening ervaren bij het uitvoeren van alledaagse taken.

Ontwikkeling lichtgevende blindenstok samen met cliënt

Een jaar geleden zijn we als onderdeel van Design4One een samenwerking aangegaan met opdrachtgeefster Debby, die slechtziend is. Zij is een keer in het donker aangereden op een zebrapad en sindsdien voelt ze zich niet meer veilig als ze over straat gaat. Zij dacht er zijn vast meer mensen die blind of slechtziend zijn die dat ook ervaren. Daarom wilde zij een lichtgevende blindenstok, zodat ze goed opvalt. Die is ze in eerste instantie zelf gaan maken, het eerste prototype heeft zij zelf gebouwd. Maar daarna kwamen er allerlei moeilijkheden bij kijken. Hoe weet je nou of de stok aanstaat bijvoorbeeld. Als de batterij op is, hoe weet je dat dan? Dan heb je alleen maar schijnveiligheid. Als de stok valt, hoe vind je hem dan terug?

Debby is toen bij mij terecht gekomen en ik heb haar vragen samen met haar en twee groepen studenten opgepakt afgelopen september. Deze studenten zijn met haar aan de slag gegaan en na afloop zijn haar vragen daadwerkelijk opgelost. Er is nu een product voor haar gemaakt dat piepjes geeft als het valt. Op deze manier kun je het weer terug vinden. Als de batterij op is, dan krijg je daar een melding van. Hierdoor is Debby nu een hele stap verder met haar product. In de toekomst kan zijzelf, maar ook andere mensen die blind of slechtziend zijn, het product gaan gebruiken.

Werken met cliënt uit praktijk motiveert

Debby heeft zelf haar opdracht gepitcht bij Hogeschool Rotterdam. Zij kan haar eigen verhaal erg goed overbrengen, waardoor veel studenten enthousiast werden. Omdat het zo’n populair project was, hebben we hebben er toen twee groepen studenten aan gekoppeld. Daarna is zij op de hogeschool gekomen en vond de eerste kennismaking plaats. De studenten werden door het onderwerp gegrepen, want ze maken iets met iemand. Zeker de technische studenten maken wel vaker dingen, maar zij maken het vaak voor bedrijven of hebben een opdracht zonder opdrachtgever. Nu zagen ze voor het eerst dat het echt effect had op iemands leven. Dat motiveert de studenten heel erg.

Samen weten studenten meer

Ik merkte dat de studenten op zoek gingen naar allerlei mogelijkheden, zoals in de richting van elektrotechniek. Daar hebben zij geen kennis van, want het is een gemixte groep van studenten uit de zorg, ict en techniek. Het feit dat ze het voor iemand doen, betekent dat ze ver buiten hun eigen kennis gaan om een oplossing te maken.

Betrokkenheid docenten

Beide groepen hadden hun eigen begeleidend docent, een docent ergotherapie. Daar heb ik bewust voor gekozen, omdat ergotherapeuten de hulpmiddelenmeesters zijn in de zorg. Ze kunnen erg goed oplossingen op maat maken. Daar hadden de studenten al een stukje inhoudelijke expertise waar ze terecht konden. Verder hebben ze met een docent Industrieel Product Ontwerpen en een een docent Elektrotechniek en Gezondheidszorgtechnologie contact gehad. Wat ze nodig hebben aan kennis en expertise, daar zoeken ze iemand bij.

Een doorgaand ontwikkelingsproces

Eens in de drie weken hebben de studenten contact met Debby opgenomen. We willen namelijk dat oplossingen ontworpen worden middels user-centered co-design. We vinden het belangrijk dat er echt iets gemaakt wordt. Zo is het niet alleen maar wat we denken dat de gebruiker nodig heeft, maar wat de gebruiker echt laat zien nodig te hebben. De studenten hebben op het einde een filmpje met Debby opgenomen om het resultaat te demonstreren. Ze hebben dat gepresenteerd op het symposium Zorgtechnologie. Dat was hartstikke leuk! De uiteindelijke versie heeft Debby mee naar huis genomen. Zij gaat daar nu mee verder, want ze heeft nog veel meer vragen om het verder te kunnen ontwikkelen. Het is een doorgaand proces.

Bijdrage aan dagelijks leven

Voordat het coronavirus toesloeg, heb ik met Debby afgesproken om te evalueren. Ik wilde weten of het iets bijdraagt, wat de studenten gedaan hebben. Daar had ik vanuit onderzoeksperspectief interesse in. In de eindevaluatie heeft ze een vragenlijst ingevuld en heb ik een interview met haar afgenomen. Zo kan ik haar tevredenheid met de stok testen, maar ook wat het bijdraagt aan haar dagelijks leven. Die resultaten ben ik nu aan het verwerken. Debby heeft mij laten weten dat ze super tevreden is en dat ze er zeker in september 2020 (met een nieuwe groep studenten) mee door wil gaan.

Kracht, aanpassingsvermogen en wijsheid

Het leuke bij Debby is dat je zoveel van haar kan leren. Dat merk ik bij mezelf, maar ook bij de studenten. Debby is iemand die heeft leren omgaan met veel dingen in haar leven. Ze heeft dingen anders moeten doen dan andere mensen, omdat ze beperkt werd. Die kracht, het aanpassingsvermogen en de wijsheid die ze heeft, dat vind ik mooi. Het is zeker niet alleen maar dat de opdrachtgevers afhankelijk zijn van de studenten, andersom is ook een uitwisseling te zien. Dat zie ik bij Debby, maar ook bij andere Design4One-projecten.

Bekijk Debby’s website The LightupCane
Lees het interview met Anne van Woezik op de website van Hogeschool Rotterdam